3 października 2009

Powoli zaczynam się aklimatyzować. Przyjechałam 2 dni temu. Dwa dni płaczu i narzekań temu. Mieszkam w Convitto Mander, akademiku dla dziewcząt, dość szeroko pojętych dziewcząt, bo średnia wieku, jak i przekrój narodowościowo-społeczny, jest dość duży.

Zasady do szybkiego nauczenia w Convitto:

1. Nie używaj czajnika elektrycznego w pokoju ani żadnej rzeczy która grzejnikiem jest.

2. Bądź miła- baby, a włoskie w szczególności, potrafią cię zjeść. Uśmiechaj się, przytakuj na „ma parli cosi’ bene italiano! Dove l’hai imparato?!”, bądź miła. Nie afiszuj się ze swoimi prawdziwymi odczuciami, a jeśli już, to rób to w gronie mniejszym i lokalnym, np. z polską koleżanką G., która jest ci przewodnikiem i dobrą duszą.

3. Nie używaj internetu. Jeśli chcesz go użyć, pamiętaj, że i tak go tu nie ma.

4. Wszystkie naczynia, garnki, sztućce i tym podobne utensylia kuchenne kup sobie sama. Kuchnia jest wspólna, ale naczynia nie.

5. Nie używaj prywatnych suszarek na ubrania, grozi to niebezpieczeństwem późniejszego znalezienia prania w jakimś innym miejscu.

6. Używaj pralki na żetony.

Nie, no wcale nie jest tak tragicznie. Przecież mam własne łóżko, szafę, stół i krzesło, mam gdzie się umyć i wyspać. Przestrzeń tych kilku metrów kwadratowych dzielę z imienniczką ze środkowej Rosji, z którą dzielnie usiłujemy porozumieć się w półangielskim. Imienniczka będzie się uczyć włoskiego od zera, jest szczupłą dwudziestolatką bez polotu, słuchającą transu. Ma chłopaka o dziwnym imieniu, którego nie pamiętam. Jej marzeniem jest zostać djką. Tymczasem spędzi tu podobnie jak ja pół roku, jednak dziwnym trafem wydaje mi się, że spędzi je trochę w inny sposób niż ja.

Dziś udałyśmy się na nasze pierwsze zakupy. Za przewodnika robiła G. Oto co nabyłam w niedalekim przybytku o dziwnej nazwie Despair (wymawiaj z włoska: [despar] ):

1. Papier toaletowy

2. Oliwa z oliwek

3. Pomidory w puszce

4. Pomidory bez puszki

5. Mleko

6. Jajka

7. Sok z gruszek

8. Tortellini

9. Cebulla i czosnek

10. Winogrona

11. Sałata

12. Jogurt

13. Talerz w przybytku azjatyckim za całe 1,1€ (tato, ach tato, dlaczego nie kazałeś mi zabrać ze sobą talerza!)

Tak, teraz czuję się prawie jak w domu. Tyle, że prawie robi sporą różnicę.

Jednak zaobserwowałam istotne polepszenie mojego stanu psychicznego. Dziś rano obudziłam się z jedną myślą- zdecydowanie trzeba poszukać innego mieszkania. Dlatego właśnie wybieram się na poszukiwania ogłoszeń. A presto, ragazzi. Trzymajcie kciuki.